هر که باشی و هر چه باشی ، یا محبوب عام و خاصی یا منفور ، یا دوستت دارند یا دشمنت می پندارند. یا عزیزشان می شوی یا رو از تو برمی گردانند.
هر که باشی و هر چه باشی ، مردم نگاهشان اول از همه به خصوصیات انسانی و اخلاقی توست و بعد به فن ات ، تخصص ات ، هنرت ، شعرت ، نوشته ات ، آوازت و ........
هر که باشی و هر چه باشی ، این اندیشه ی توست که حرف اول را می زند.نویسنده ،خواننده ،مجسمه ساز، بازیگر ،شاعر،عارف ، مهندس ، معلم ، پزشک و ....بودن یک حرفه است و یک نام . آنچه ترا تو می کند انسان بودن توست . و افکار والای انسانی ات .
هر که باشی و هر چه باشی ، روزی که دست بوس و پا بوس هر کس به جز مردم پاک نهاد و نیکوکردار گردی ، حرمت انسانیت را شکسته ای ، پرده ی افکار والای انسانی را دریده ای ، حریم حرم مهر را آلوده ای ، غرور یک ملت را شکسته ای .
دیگر هیچ فرقی نمی کند با بی شرافتی نام شریفی نیا بدوش کشی در ویرانه های پر ازجغد شوم سینمای ایران ، خانم مرضیه باشی با گذران یک عمر زندگی پر افتخار در قلب مهربان مردم این دیار و سرانجام هنرفروشی به خائنان میهن یا افتخار به آقای افتخاری بودنت کنی در غرور نابجای قحط الرجالی این روزها .هیچ فرقی نمی کند ، نام تمامی شان هیچ نیست جز تباهی .
از چشم که بیفتی دیریست از دل رخت بربسته ای بی آنکه بدانی . 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر