یک نفر توی facebook برایم نوشته : آدمهای ساده را دوست دارم. همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند. همان ها که برای همه لبخند دارند. همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند. آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد؛ عمرشان کوتاه است . بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوء استفاده می کند یا زمین شان میزند یا درس ساده نبودن به آنها می دهد . آدم های ساده را دوست دارم. بوی ناب “آدم” می دهند.
فقط همین .
۷ نظر:
آدم های ساده را دوست دارم ، چون برای خواندنشان به عینک های ته استکانی نیاز نداری !!
ولی آدمای ساده یه جورایی غریبن ! خودمم نمی دونم این واژه غریب دقیقا یعنی چی و با چه نسبتی می شه بار احساسی و معناییش رو سنجید ، ولی به هر حال برای من یه بار احساسی و معنایی خاصی داره که امیدوارم برای بقیه هم داشته باشه !!!!
سلام:)
چقدر دلنشین
من هم آدمهای ساده را دوست دارم چون پشت هر کاری که انجام میدهند نقشه ای نیست!!قصدی ،نیت سویی
اما عجیب کمیاب شده اند :(
چقدر به دلم نشست...
نوشته ی خوبی بود ، مخصوصا که خوندنش با یک موسیقی خاص همراه بود ...
چقدر قشنگ..
یکی به من گفت که: شما را (( مصرف )) می کنند!
خودم که فکر می کنم همیشه جزو ساده ها بودهام. شاید هم راست می گفت. بخصوص که تازگیها احساس (مستعمل) بودن می کنم.
سلام
ميشه من شما رو توي فيس بوك ادد كنم ؟؟
اگه امكانش هست اسم و فاميلي كه باهاش توي فيس بوك اكتيو هستين و به من بگين كه اددتون كنم
ممنون
ارسال یک نظر