۱۳۸۹ مهر ۳, شنبه

حقارت


نمی دانم وقتی یک آدم آنقدر کوچک باشد که دربیان اندازه ی ادعای بزرگی اش هم دچاراشتباه محاسبه گردد، باید :
برایش متاسف شد ،
 به حالش گریست ،
مسخره اش کرد ،
یا به امان خدا رهایش کرد تا در اعماق دروغهایش غرق شود و خبردار نشود از واقعیت هایی که با ادعاهای او هیچگاه تبدیل به دروغ نخواهند شد.
فکر می کنید با این آدم چه کنیم بهتر باشد؟

هیچ نظری موجود نیست: