دنیای این روزهای ما

می خواهی چیز دندان گیری بنویسی.می خواهی به روز باشد.می خواهی زیبا باشد.می خواهی ..... 

بعد ، تازه فکر می کنی در مورد چه چیزی بنویسی و این بزرگترین مشکل است .

بعضی وقت ها یک مطلب خوب به ذهنت می آید.می نشینی خوب و درست وحسابی می پروری اش و بعد خوب جملاتش را کنار هم می چینی و بعد شب تا صبح قبل از خواب و نیمه خواب در ذهنت می پزی و صبح مطلب عمل آوری شده ات را که حالا دیگر مثل یک فرزند خلف به سرانجام رسانده ای دوباره مرور می کنی و می نشینی پای کیبورد تا تایپش کنی .

جمله اول را که می نویسی می بینی نه ، شروع تندی دارد . می خواهی کمی ملایمترش کنی اما جمله ات به هم می ریزد . به هر جان کندنی است کمی از تیزی مطلب کم می کنی . به جمله دوم که می رسی متوجه می شوی نه ، اصلا با موازین موجود نمی خواند. حذفش می کنی ، جمله سوم بدون جمله دوم بی معنی است پس عوضش می کنی و ...... بعد از چند خط می بینی مطلب یک شیر بی یال و دم و اشکمی شده است که سر و ته هم ندارد.

یک  Ctrl A  و Delete  . کلا از خیر مطلب می گذری . بعد انگشتانت بی اراده شروع می کنند به تایپ :

صدای دلنشین پرندگان نوید بهار را می دهد و آوای آبشاران بشارت .............

......................

اما امروز تکلیف داشتیم . امروز روز جهانی وبلاگ است.  و سایتش پیشنهاد داده ۵ وبلاگی را که دنبال می کنیم با اطلاع نویسندگانشان و جمله ای توصیفی از آنها معرفی کنیم .

من از خرداد ماه وبلاگ نویسی را شروع کرده ام و تقریبا در این کار بی تجربه به حساب می آیم . اما وبلاگ هایی را که می خوانم و دوستشان دارم را به شرح زیر می نگارم .

۱- راز سر به مهر را می خوانم . تحلیل های سیاسی اش را دوست دارم . مطالب عاطفی و احساسی اش بسیار لطیف و دلنشین است . نه آنقدر تند است که زبانت را بسوزاند و نه آنقدر شیرین که دلت را بزند. تلخی هم اصلا در کارش نیست که نویسنده اش با اینکه پسر همسایه مان بوده و من حتی سعادت دیدارش را هم نداشته ام ، از نوشته هایش پیداست که اصلا هیچ جوهر تلخی در ذاتش نیست . همیشه سری هم به وبلاگ پسر عمویش یک ورق کاغذ می زنم . هر چند دیر به دیر می نویسد اما نوشته هایش استادانه است . نمی شناسمش اما می دانم انسان بزرگواری باید باشد.  

۲- فسانه را می خوانم . مهربان است و لطیف . مطالبش  به موج دریا می ماند. در عین آرام و ملایم بودن ، عظیم است و پر قدرت. انسانیت در لابلای خطوط مطالبش جریان دارد. تماشایش هم بسیار دوست داشتنی است.  

۳- این خانه سیاه است را می خوانم ، نویسنده اش یک خبرنگار واقعی است و خوب می داند چه مطلبی را کجا و چگونه بنویسد که هم تند باشد و هم به تریش قبای کسی برنخورد. یک جورهایی هم فکر می کنم از همدردهای قدیمی است . از راه نوشت به این وبلاگ رسیده ام .

۴- شادی را می خوانم . یک ایرانی ساکن کانادا . شیرین می نویسد و بی پروا. روان است و گستاخ . از وبلاگ آیدا در پیاده رو کشفش کرده ام .

۵- جامعه شناسی زمینی را می خوانم . نویسنده اش استاد است و فهیم . مطالبش عمیق است و روان و شیرین . از طریق وبلاگ بر ساحل سلامت به استاد پیوند خورده ام .

دیدید تقلب کردم . به جای ۵ تا ۱۰ وبلاگ معرفی کردم . آخه تقلب همیشه هم بد نیست ، فقط وقتی چیزی را میدزدن و با آن پز میدن ، تقلب بد می شود.