امروز ده روزی می شود که بعد از دوسال مهاجرت برای یک تعطیلی یک ماهه با همسر و دخترک های نازنینش آمده ایران.
هفت روز پیش توی خیابان کیفش را زده اند با تمام مدارک و نزدیک چهار میلیون تومان وجه رایج مملکت.
می گوید یک کارت اعتباری از همین بانک هایی که "بانک فردای ماست " در کیفش بوده نو نو . با رمز و همه چی . یک ساعت بعد از کیف قاپی ، آقای دزد محترم دویست هزار تومان سهمیه آن روزش را می گیرد . بعد از ساعت دوازده نیمه شب هم دویست هزار تومان سهمیه فردایش را . وقتی به بانک مراجعه می کند جهت اطلاع مفقود شدن کارت . خانم کارمند بانک بسیار لطف می فرماید و بعد از بررسی می گوید:جالب است هر دو دستگاه خودپردازی که آقای دزد از آنها پول برداشت فرموده اند تازه نصب شده بوده و دوربین مدار بسته شان هنوز در مدار نبوده است . ما که عمری است از این دستگاهها پول دریافت می کنیم ، کور شویم اگر بدانیم دوربینشان کجایشان است. (قابل توجه آنانی که می خواهند در این راه قدم بردارند ، اول شناسایی، بعد دریافت پول )
از پنج روز پیش هم دائم کسی شماره ایرانسل تازه خریداری شده ایشان را می گیرد و قسم و آیه می آورد که سیم کارت مال ایشان بوده و بعد از اینکه موبایلش را دزدیده اند، او جواب می دهد.
مستاجری که در این دوسال در خانه شان ساکن بوده خانه را مشابه ویرانه ای تحویل داده و کلی تعمیرات لازم دارد تا دوباره خانه ، خانه شود.
ماشین یکی از اقوام خیلی نزدیک را برای یک ماه قرض گرفته اند با اجاره پانصد هزار تومان.
سه روز پیش با دخترکانش ، شاهد کتک کاری مرد همسایه با خانم بسیار محترمش بوده اند. و بچه ها خیلی ترسیده اند و از آن روز به بعد از کنارش جنب نمی خورند.
می گوید چند روز است احساس می کنم چقدر شوهرم عصبی شده است و او که اصلا عادت به بلند حرف زدن ندارد در صحبت های روزمره اش هم ، داد می زند.
از اینکه همه چیز در این زمان کم ، اینقدر گران شده است تعجب کرده و می گوید از بدو ورود ما به آنجا تا الان، قیمت هیچ چیز عوض نشده است .
نگرانی ، دلشوره و احساس عدم امنیت در چهره اش بیداد می کند.
اینکه ، ما تا بدین حد راحت و بی دغدغه ، دور هم جمع می شویم و می گوییم و می خندیم و مهمانی می گیریم و مهمانی می رویم و برنامه سفر می چینیم و در حریم خانه هایمان غر می زنیم و فحش می دهیم و لعنت می فرستیم و از نابودشدن مملکت حرف می زنیم و آرزوهای دور و دراز برای آینده عالم تا آدم در سر می پرورانیم و هزار چیز دیگر . و بعد ، بزرگترین مسئله مان قطع و وصل شدن فارسی وان است ، برایش غیر قابل درک است .
راستی او را یا ما را چه می شود؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر